Taalonthaal zorgt voor verstrooiing tijdens de examenperiode en deelt tweewekelijks een grappige taalanekdote met jou.
Correct spellen is natuurlijk belangrijk, maar sommige spellingpuristen verliezen het bredere plaatje uit het oog. Dat bewijst deze anekdote van UGent-collega Bart G. uit S.: “Voor de begrafenis van mijn grootmoeder had ik een tekst geschreven waarin ik mijn herinnering aan haar op een mooie manier tot leven wilde brengen voor de toehoorders. Alle klassieke redenaarstrucs haalde ik boven. Ik gebruikte tricolons,(*) retorische vragen en zelfs een peroratio. (**) Nadat ik, naar mijn bescheiden mening, een prachtige tekst had doorgestuurd naar mijn nonkel – een in S. gekend onderwijzer op rust en verantwoordelijk voor het begrafenisboekje – kreeg ik een droge e-mail terug: ‘Dag Bart, er staat een spelfout in je tekst. Er staat een spatie tussen voort en leven en dat is niet correct.’”
(*) Een tricolon is een stijlfiguur waarbij de spreker een constructie van drie parallelle woorden, zinnen, alinea’s gebruikt. Een bekend voorbeeld is Julius Caesars Veni, vidi, vici!
(**) In een peroratio, aan het einde van de redevoering, vat de spreker nog eens samen wat hij of zij daarvóór gezegd heeft.