Je hebt het juist.
Wanneer krijgt een bijvoeglijk naamwoord een -e?
- Bij woorden in het meervoud: de weinige vrouwen, verschillende mensen.
- Bij de-woorden in het enkelvoud: de mooie bloem, een mooie auto, mijn uitgebreide inleiding, Jans nieuwe fiets.
- Bij het-woorden als het bijvoeglijk naamwoord wordt voorafgegaan door het, dit, dat, een bezittelijk voornaamwoord (mijn, jouw) of een genitief (Jans). Dat noemen we bepaalde determinatoren. Enkele voorbeelden:
het respectloze gedrag, dit huidige politieke en economische landschap, mijn uitgebreide betoog, Jans nieuwe boek.
(-> Vlamingen maken hier het vaakst fouten tegen)
Het-woorden die voorafgegaan worden door een, elk, menig, zo’n,… krijgen geen -e . Dat noemen we onbepaalde determinatoren. Enkele voorbeelden:
een socialistisch maoïsme, zo’n centralistisch kapitalisme.
Schematisch:
| bepaalde determinator | onbepaalde determinator | |
| het-woord | +e Bijv.: het respectloze gedrag |
/ Bijv.: een socialistisch maoïsme |
| de-woord | +e Bijv.: de mooie bloem |
+e Bijv.: een mooie auto |
| meervoud | +e Bijv.: de weinige vrouwen, verschillende mensen |
|
Er zijn enkele uitzonderingen op bovenstaande regel. In vaste verbindingen, functieaanduidingen en (min of meer) officiële benamingen blijft het bijvoeglijk naamwoord bijvoorbeeld onverbogen: het bijvoeglijk naamwoord, een plastisch chirurg, het Koninklijk Besluit.
Meer weten?
http://www.vrt.be/taal/bijvoeglijke-naamwoorden-verbuigen
http://www.taaltelefoon.be/verbuiging-van-bijvoeglijke-naamwoorden-veelgemaakte-fouten